Zaburzenia tikowe przy zespole Tourett’a

Zaburzenia tikowe, które mogą pojawić się u chorych z ADHD, mogą mieć różne nasilenie: od minimalnego, czyli pojedynczych, pojawiających się raz na jakiś czas tików, aż do ciężkiego zespołu Tourette’a, kiedy pojawiające się bardzo częste tiki uniemożliwiają normalne funkcjonowanie chorego człowieka. Nasilenie tików nie jest ciągle takie samo, zmienia się w czasie, aby osiągnąć apogeum po około10 latach od wystąpienia pierwszych objawów. Jeżeli ktoś choruje na zespół Tourette’a, to pocieszające może być dla niego, że u 50% osób objawy znacznie się zmniejszają, a często nawet zupełnie ustępują przed ukończeniem 18. roku życia. Oczywistym jest, że choroba tikowa powinna być leczona, aby objawy całkowicie ustąpiły. Terapia zespołu Tourette’a opiera się głównie na metodach behawioralnych, czyli skoncentrowanych na zmianie poziomu zachowania. Za jedną z najbardziej skutecznych metod leczenia uważa się metodę odwracania nawyków (tików). Metoda ta polega na niedopuszczeniu do pojawienia się tiku wskutek świadomego napinania mięśni, które są dotknięte schorzeniem lub zastąpienie tiku inną czynnością. Jednak żeby to było możliwe, każdy chory ma za zadanie nauczyć się rozpoznawać zwiastuny tiku, czyli odczucia, które pojawiają się bezpośrednio przed tikiem. Jeżeli tiki pojawiają się bardzo często, to po którymś ataku nawet małe dziecko będzie w stanie rozpoznać kiedy pojawi się określony objaw i będzie mogło uniknąć pojawienia się tiku, jak również powiadomić rodziców o sytuacji.