Mimo, iż rozpoznanie ADHD jest bardzo ciężkie, albo całkowicie niemożliwe we wczesnym dzieciństwie, to może okazać się, że jeśli przyjrzymy się naszemu małemu dziecku, możemy zauważyć pewne objawy zaburzeń hiperkinetycznych już w okresie noworodkowym i niemowlęcym. Najczęściej pierwszymi osobami, które obserwują niemowlaka, a co za tym idzie zauważają niepokojące sygnały w zachowaniu dziecka są jego opiekunowie, czy to rodzice, czy dziadkowie i najbliższe otoczenie. Jakie możemy zauważyć osiowe objawy ADHD u niemowląt? Pierwszymi zwiastunami, jakie możemy zauważyć są: nadmierna aktywność, gwałtowność zachowań, deficyty uwagi. Jak to stwierdzić? Wiadomo, że niemowlęta są zbyt małe, żeby nie powtarzać popełnianych błędów, np. kiedy dziecko, doskonali umiejętność samodzielnego chodzenia, uderzy się o kant łóżka, nie zakoduje, że następnym razem trzeba je omijać albo stąpać ostrożniej. Niemowlę, nawet jeśli nie jest chore na ADHD, jest w ciągłym ruchu, zarówno w zakresie małej motoryki (żywa gestykulacja i mimika, bezustanne machanie rączkami i nóżkami, szybkie ruchy, dziwne tiki), jak i dużej (szybkie raczkowanie i chodzenie). Rodzice niemowląt, które można podejrzewać o chorowanie na ADHD, skarżą się zazwyczaj na to, że maluszek ma trudności w zasypianiu, często się budzi w ciągu nocy, często z krzykiem, płaczem i wrzaskiem.
Rozpoznanie nadpobudliwości ruchowej u dzieci
