Strach pojawiający się w momencie przebywania w małych pomieszczeniach to zaburzenia zwane klaustrofobią. Zazwyczaj jest powiązana z zaburzeniami neurotycznymi, chociaż w niektórych przypadkach występuje samodzielnie. To choroba atakująca psychikę uniemożliwiająca normalne, spokojne funkcjonowanie i korzystanie z najbardziej prozaicznych miejsc takich jak na przykład winda czy toaleta bez okna. Według psychiatrów bardzo często ma ona źródło w nierozwiązanych trudnych spawach czy konfliktach, lub też ma związek z traumatycznymi przeżyciami związanymi na przykład z wypadkiem samochodowym. Tak naprawdę jest wiele przyczyn jej pojawienia się i u każdego z pacjentów mogą być to zupełnie inne powody. Chory po wejściu do pomieszczenia, które wydaje mu się zbyt małe odczuwa nieprzyjemne symptomy. Przede wszystkim jest to strach połączony z kołataniem serca i nadmiernym poceniem się. W następstwie tego pojawia się panika i wzrost ciśnienia i tempa uderzeń serca. Leczenie jest ściśle uzależnione od przeprowadzonego wywiadu z pacjentem. Ponieważ klaustrofobia może przybierać różne formy sięga się po indywidualnie dopasowane metody. Stosuje się leki z grupy neuroleptyków oraz benzodiazepin. Pomocne okazują się także leki antydepresyjne. Nierzadko do leczenia dołącza się psychoterapię, której celem jest po pierwsze dojście do sedna problemu, a później rozwiązanie go i wyjście z zachowań klaustrofobicznych.
Choroba małych pomieszczeń
