Agresja u małych dzieci jest wielkim sprawdzianem dla cierpliwości rodziców. U maluchów możemy zauważyć takie objawy: kopanie, krzyk, bicie, uderzanie głową o ścianę, tarzanie się po podłodze. Te wszystkie czynności mają na celu rozładowanie gniewu i złości. Rodzice zazwyczaj nie wiedzą jak uspokoić swoje dziecko, często są bezradni, a nawet zawstydzeni, jeśli dziecko zaczyna się tak zachowywać w miejscu publicznym. Jak się zachować, kiedy małemu dziecku włącza się agresor i dostaje ataku furii? Czy agresywne zachowanie u małego dziecka jest normalne, czy jest to przejaw patologii albo nieudolności rodziców? Dzieci w wieku od 1 do 3go roku życia często pokazują swoją złość i niezadowolenie poprzez agresywne zachowanie. Często płaczą i krzyczą, by wymusić na rodzicach swoje zdanie albo kiedy rodzic zabroni im czegoś lub też pokrzyżuje im plany, za karę zabierze ulubioną zabawkę albo nie da czegoś, na co akurat mają ochotę. Rodzi się w nich wówczas frustracja, z którą z reguły nie potrafią sobie poradzić. Wybierają wówczas najprostszy dla nich sposób na rozładowanie napięcia – agresję. Często słyszy się, że najbardziej buntują się dzieci w wieku 2 lat, które zaczynają zdawać sobie sprawę, że nie są zależne od rodziców. Chcąc pokazać, że mogą poradzić sobie same, zaczynają się „pokazywać swoje ja”. Z drugiej strony, pojawiają się u nich tak silne emocje, że nie potrafią sobie z nimi poradzić. Wiedzą, że mogą być niezależni, jednak z drugiej strony wiedzą, że nie poradzą sobie bez opieki rodziców, dlatego też buntują się przed tym czego im nie wolno, a co im się narzuca.