Zespół nadpobudliwości ruchowej, czyli potocznie ADHD, według klasyfikacji ICD10, jest w grupie zaburzeń zachowania i emocji, które rozpoczynają się zazwyczaj w dzieciństwie i w wieku dojrzewania. Objawy zespołu nadpobudliwości ruchowej ulokowane są zasadniczo w trzech sferach funkcjonalnych dziecka – w sferze poznawczej, w sferze emocjonalnej i w sferze ruchowej. Z ADHD u dzieci mamy do czynienia wtedy, kiedy niżej przedstawiony katalog objawów ukazuje się u dziecka we wszystkich lub prawie wszystkich sytuacjach i okolicznościach. W sferze poznawczej ADHD objawia się jako: nieprzestrzeganie zasad rozmowy przerywanie innym; zaburzenia w orientacji przestrzennej; jąkanie się; niedokańczanie prac domowych; nadmierna gadatliwość przechodzenie od jednej aktywności (zabawy) do drugiej, bez kończenia żadnej z nich; zaburzenia koordynacji ruchowej; wzmożony odruch orientacyjny; pobieżność myślenia; szybkie męczenie się; trudności w planowaniu działań; problemy w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami; zaburzenia snu; brak wytrwałości w realizacji zadań. ADHD pojawia się bardzo wcześnie, przeważnie w pierwszych pięciu latach życia dziecka. Musimy również zdać sobie sprawę z tego, że na ADHD chorują częściej chłopcy, aniżeli dziewczynki. Nie wiadomo od czego jest to uzależnione, jednak da się taką sytuację zaobserwować.