Psychiczna odległość od rzeczywistości

Psychiczna odległość od rzeczywistości

Schizofrenię diagnozuje się najczęściej u ludzi młodych, mężczyzn będących między 15 a 30 rokiem życia. Jest to choroba dezorganizująca całość życia – i choć sama w sobie dotyka umysł i sposób, w jaki chory postrzega świat, to stosowane leki w znacznym stopniu upośledzają także funkcjonowanie fizyczne. Myśli schizofreniczne oraz sposób, w jaki patrzy on na rzeczywistość, w największym stopniu odbiega od tego, co widzą osoby nie dotknięte tym zaburzeniem. Ma urojenia – czy to wzrokowe, czy słuchowe. Wyobraź sobie, że codziennie słyszałbyś w swojej głowie głosy powtarzające, że jesteś nikim, że powinieneś popełnić samobójstwo, że cała Twoja istota jest odrażająca. Pomyśl, że mógłbyś widzieć zupełnie inne twarze, niż oblicza otaczających Cię bliskich. Schizofrenik ponad to staje się apatyczny, wpada w depresję i ma ogromne problemy z sennością. Czasem nie może zasnąć w ogóle, czasem zaś śpi zdecydowanie ponad miarę. Ciężko jest mu się skoncentrować, coś bez przerwy wyprowadza go z równowagi. W najgorszych momentach całkowicie izoluje się od świata zewnętrznego, nie chce kontaktu z bliskimi mu osobami. Traci znajomości i przyjaciół, przerywa naukę i pracę, więcej już do niej także nie może wrócić, gdyż z reguły traci w ogóle zdolność do wykonywania zawodu. Schizofrenikowi niezwykle ciężko jest porozumieć się z otoczeniem, jako że jego myśli i sposób rozumienia są inne, a to bezpośrednio przedkłada się na to, jak mówi.